Καρέλλη, Ζωή

(Θεσσαλονίκη 1901 – 1998). Φιλολογικό ψευδώνυμο της ποιήτριας, θεατρικής συγγραφέως, δοκιμιογράφου και ακαδημαϊκού Χρυσούλας Αργυριάδου. Σπούδασε ξένες γλώσσες και φοίτησε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και κριτικές. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1934, με τη δημοσίευση ποιημάτων της στο περιοδικό Το τρίτο μάτι, ενώ το 1940 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τον τίτλο Πορεία. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Εποχή του θανάτου (1948), Φαντασία του χρόνου (1949), Της μοναξιάς και της έπαρσης (1951), Χαλκογραφίες και εικονίσματα (1952), Το πλοίο (1955), Αντιθέσεις (1957), Ο καθρέφτης του μεσονυχτίου (1958), Τα ποιήματα (1973, 2 τόμοι), τα θεατρικά Ο διάβολος και η 7η εντολή (1959), Ικέτιδες (1962), Σιμωνίς, Βασιλόπαις του Βυζαντίου (1965), Ορέστης (1971) και τα δοκίμια Περί αμφιβολίας (1958), Το απόλυτο στο έργο του Κλοντέλ (1959), Περιμένοντας τον Γκοντό ή το πάθος της αδράνειας (1967). Επίσης, έχει μεταφράσει τα θεατρικά έργα του Έλιοτ Οικογενειακήσυγκέντρωση και Κοκτέιλ Πάρτι. Ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τιμήθηκε με το β’ κρατικό βραβείο ποίησης (1956), το α’ κρατικό βραβείο ποίησης (1974), τις ακαδημαϊκές δάφνες του γαλλικού υπουργείου Παιδείας κ.ά.